ოცნებები ამერიკაში ხდება, მაგრამ არა კარლ როსმანისთვის. აქ თანაგრძნობის იმედი არ უნდა გქონდეს, რადგან მხოლოდ იღბლიანების ხვედრია, დატკბნენ ბედნიერებით, ასევე უდარდელ მოძმეთა გარემოცვაში.  კარლისთვის ამერიკა სასჯელია იმ უსაქციელობისთვის, რომელშიც მისი ბრალეულობა ყველაზე ნაკლებია. მოახლე, თავისივე "დაჟინებით", მისგან შვილს ელოდება. კარლის მამისთვის კი, ეს საკმარისზე მეტი აღმოჩნდა იმისთვის, რომ უცხო მხარეში გაესტუმრებინა შვილი. ზოგადად, მამების და შვილების განსხვავებულ ენებზე საუბარი, პირადი ტკივილიდან და ბავშვობის ტრავმებიდან გამომდინარე, ძალიან ხშირად გვხვდება კაფკას ტექსტებში. მამას ერთი უნდა, შვილს - მეორე, მაგრამ რაკი მამა ძლიერია, შვილი გამუდმებით მსხვერპლად იქცევა, მამა კი - თვალებახვეულ მოძალადედ. შესაძლოა, სწორედ მამისადმი ჩამოყალიბებული დამახინჯებული გრძნობები ხდება მიზეზი იმის, რომ ემიგრაციაში მყოფ კარლს, ცხოვრების არცერთ ეტაპზე არ ახსენდება საკუთარი შვილი. ან ახსენდება, მაგრამ ცდილობს თავის შორს დაჭერით, შვილს მაინც აარიდოს ის განსაცდელი, რომელმაც მასში შე...